ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အကုိေတာ္ ဓမၼဆုိက္မ်ားမွ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
http://soethuhein.iblogger.org
ဆီမီးကုိရွာ
အခါခပ္သိမ္း ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ေနသူမ်ား
ၿဖစ္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင္႔ ေပ်ာ္ၿမဴးရယ္ရြႊင္ၿခင္း ၿဖစ္ဘိ
သနည္း ။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ႏွစ္လုိ၀မ္းသာၿခင္း ၿဖစ္ဘိ
သနည္း ။
အ၀ိဇၨာအမုိက္ေမွာင္ၾကီးၿဖင္႔ ပိတ္ဆီးေနသူမ်ား ၿဖစ္ပါလ်က္
အဘယ္ေၾကာင္႔ ပညာတည္းဟူေသာ ဆီမီးကုိ မရွာဘဲ
ေနၾကကုန္သနည္း ။
(ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ)
သူၿမတ္တုိ႔ထံ ၊ နာခံတရား
ေလွ်ာက္ထားေမးၿခင္း ၊ မၿပဳပ်င္းက
ည႔ံဖ်င္းပညာ ၊ ထုံထုိင္းစြာ၏
ၾကားနာဓမၼ ၊ သုတေဖြစစ္
က်ဳိးၿပစ္အေရး ၊ ေလွ်ာက္ေမးတက္စြာ
သူတကာမူ ၊ ပညာၾကြယ္နက္
ဥာာဏ္ထက္ၿမက္၏ ။
(မာဃေဒ၀ လကၤာ)
သမၺဴေဒၶဂါထာ
အဆူဆူေသာ ဘုရားရွင္အေရအတြက္ကို ေဖာ္ညႊန္းရာမွာ ယခုပြင့္ခဲ့ျပီးေသာ
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ၾကီးဟာ စိတ္ျဖင့္ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ
ခုႏွစ္သေခ်ၤေသာကာလမွာ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္း
ခုႏွစ္ေထာင္ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို႔အား၎၊ ႏႈတ္ျဖင့္
ဖြင္ဟျမြက္ဆို ဆုေတာင္း ခဲ့သည့္ ကိုးသေခ်ၤေသာ ကာလအတြင္း
ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကကုန္ေသာ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း ငါးေထာင္ ကုန္ေသာ
ဘုရားရွင္တို႔အား၎၊ ကိုယ္ေရာ ႏႈတ္ပါ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည့္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္
ကမၻာတစ္သိန္းကာလအတြင္း အေလာင္းေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္
ေတြ႔ၾကံဳဖူးေျမာ္ခဲ့ရသည့္ ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္ဆူ ကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား အဆူဆူ
တို႔ကို၎၊ စုေပါင္းလိုက္လွ်င္ အသေခ်ၤအားျဖင့္ (၅၁၂၀၂၇) ဆူကုန္ေသာ
အေရအတြက္ကို ရသည္ ျဖစ္ရာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကိုပါ ျဖည့္စြက္
စုေပါင္းသျဖင့္ (၅၁၂၀၂၈) ဆူဟူ၍ ျဖစ္လာရေၾကာင္း သိခဲ့ရပါတယ္။
သမၺဴေဒၶဘုရားရွိခိုးကို ပုဂံေခတ္ "တထာ ဂတုပၸတၱိ" ဗုဒၶ၀င္က်မ္းျပဳ
"အရွင္ဉာဏဂမၻီမေထရ္" ျမတ္က ေရးသား ဖြဲ႔သီေတာ္ မူခဲ့တယ္လို႔လဲ
သိခဲ့ရပါတယ္။
"သမၺဴေဒၶ အဌ၀ိသဥၥ… "အစခ်ီေသာ ပထမဂါထာေတာ္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ဘုရားျဖစ္ရန္ ပါရမီျဖည့္စဥ္ ပြင့္ေတာ္ မူသြားေသာ
ငါးသိန္းတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို
သခ်ၤာျပကာ ေရတြက္၍ ရွိခိုးေသာ ဂါထာျဖစ္ပါသည္။
"အပကာ ၀ါလုကာ ဂဂၤါ ….." အစခ်ီေသာ ဒုတိယဂါထာေတာ္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ဘုရားျဖစ္ရန္ စိိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္ေတာင့္တစဥ္ ပြင့္ေတာ္မူသြားေသာ
ဘုရားရွင္တို႔ကို သခ်ၤာ ေရတြက္ျပျခင္းမျပဳဘဲ အားလံုးျခံဳကာ
ရွိခိုျပီးလွ်င္ ထိုဘုရားရွင္တို႔၏ တရား၊ သံဃာတို႔ကိုပါ ရွိခိုးေသာဂါထာျဖစ္သည္။
"နမကၠာရႏုဘာေ၀န ဟိတြာ…….." အစခ်ီေသာ တတိယဂါထာေတာ္မွာ ထိုဘုရား၊ တရား၊
သံဃာတို႔အား ရွိခိုးသူတို႔၏ အာသီသ (ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခ်က္) ကိုျပေသာ
ဂါထာျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ထိုဘုရားရွင္တို႔ႏွင့္ တရား၊ သံဃာတို႔၏
တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ထက္ျမက္ ၾကီးမားေၾကာင္းကို သြယ္၀ိုက္ေသာ အားျဖင့္
ေဖၚျပေသာ ဂါထာျဖစ္သည္။
အားလံုးျခံဳလိုက္ပါက ဘုရားရွင္အနႏၱ၊ တရားေတာ္အနႏၱ၊ သံဃာေတာ္အနႏၱတို႔၏
ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို ရည္ညႊန္းေလးျမတ္ကာ ရွိခိုးေသာ ဂါထာမ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အႏွစ္သာရ အလြန္ျပည့္၀ျပီး သဘာ၀ယုတၱိလည္း ရွိလွပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔ရဲ႕ အဖြင့္ အ႒ကထာတို႔ကို
မွီျငမ္းကာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဂါထာမ်ားျဖစ္လို႔ သာဓကယုတၱိလည္း ရွိလွပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဴေဒၶ ဂါထာေတာ္ျမတ္ကိုကား ယံုၾကည္စြာျဖင့္ အလြန္ပင္
ေလးစားထိုက္၊ ျမတ္ႏိုးထိုက္၊ ရြတ္ဖတ္ထိုက္လွေပသည္။
သမၺဴေဒၶဂါထာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္နည္း
၁။ ကြမ္း၀ါးေသာ္ ရ-ေခါက္
၂။ ေခါင္းေလွ်ာ္ေသာ္ ၁၀-ေခါက္
၃။ ထမင္းစားေသာ္ ၃-ေခါက္
၄။ အုန္းဆီလိမ္းေသာ္ ၅-ေခါက္
၅။ ေရေၾကာင္းခရီးသြားေသာ္ ၈-ေခါက္
၆။ ပန္းပန္ေသာ္ ၉-ေခါက္
၇။ အိပ္ရာ၀င္ေသာ္ ၉-ေခါက္
၈။ ရန္သူနဲ႔ေတြ႔ေသာ္ ၁၁-ေခါက္
၉။ စစ္တိုက္ေသာ္ ၉-ေခါက္
၁၀။ သေႏၶဖြားခက္ေသာ္ ၉-ေခါက္
၁၁။ ခရီးသြားေသာ္ ၂-ေခါက္
၁၂။ အက်ဥ္းက်ေသာ္ ၁၀၀၀-ေခါက္
ေန႔တိုင္းရြတ္ဖတ္လွ်င္ ရရွိေသာအက်ိဳး……. ေဘးရန္ကင္းစင္ျခင္း၊
လာဘ္ေပါမ်ားျခင္း၊ ဘုန္းတန္ခိုး အာဏာၾကီးမားျခင္း၊ ေက်ာ္ေစာျခင္း၊
တင့္တယ္ျခင္း၊ ခ်စ္သူခင္သူ ေပါမ်ားျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။
"သမၺဳေဒၶဂါထာ ငါးမ်ဳိး"
၁။ အေရွ႕ကၽြန္းသမၺဳေဒၶ
သမၺဳေဒၶ အဌဝီသၪၥ၊
သဗၺေတဇံ သဗၺဂုဏံ။
သဗၺသုခံ လဘတုေမ၊
ဆရဝီ ဆရာ ဆရီဆ ဆာယံ။
ပစၥဗုဒၶါ မဟာေတဇံ၊
သဗၺညဳတာ ဥာဏဝရံ။
သဗၺသတၱရု သဗၺဘယံ၊
ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။ ။
၂။ ေျမာက္ကၽြန္းသမၺဳေဒၶ
သမၺဳေဒၶ အဌဝီသၪၥ၊
ပဥၥသတ သဟသာနိ။
ဒါြဒသဥၥ သဟသာေက၊
ဂဂၤါယံ ဝါဠဳကာ စုေဏၰ။
ပရာေဇတြာ မဟာဖုေလႅ၊
နမာမိ သိရသာမဟံ။
ေတသံဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊
အာဒေရန နမာမဟံ။
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊
ဟိတြာသေဗၺ ဥပဒၵေဝ။
အေနက အႏၱရာယာပိ၊
ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။ ။
၃။ အေနာက္ကၽြန္း သမၺဳေဒၶ
သမၺဳေဒၶ အဌဝီသၪၥ၊
ဒြါဝီသဥၥ ဣေမဗုဒၶါ။
ဧကတႎသ သေဗၺဗုဒၶါ၊
ဒြတၱႎသစ မဟာဗုဒၶါ။
ပဥၥဝီသာ ဗုဒၶါ နတၱိ၊
ေတတၱႎသ ဗုဒၶါဘာဝနာ။
ဧေတန ဗုဒၶဂုေဏန၊
ေတသံဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊
အာဒေရန နာမမဟံ။
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊
ဟိတြာသေဗၺ ဥပဒၵေဝ။
အေနက အႏၱရာယာပိ၊
ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။ ။
၄။ ေတာင္ကၽြန္းသမၺဳေဒၶ
သမၺဳေဒၶ အဌဝီသၪၥ၊
ဒါြဒသဥၥ သဟသာေက။
ပဥၥသတ သဟသာနိ၊
နမာမိ သိရသာမဟံ။
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊
အနႏၱာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ။
ေတသံဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊
အာဒေရန နာမမဟံ။
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊
ဟိတြာသေဗၺ ဥပဒၵေဝ။
အေနက အႏၱရာယာပိ၊
ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။ ။
၅။ ေအာင္သမၺဳေဒၶ
သမၺဳေဒၶ အဌဝီသတိ၊
မမဂစၦဟိ ပုရေတာ။
ပဥၥဗုဒၶါ မဟာေတေဇာ၊
မမသီေသ နိေသသတိ။
ဒိဗၺတီတခၤ ရကၡ ႏၱဳ၊
ေမ ဇယမဂၤလံ အဂၢံ။
သေဗၺပိ ေမ နမႆာမိ၊
ဂုေဏ အာပတၱိ ပုဂၢေလ။
အရိယာနဥၥ သေဗၺသံ၊
သာဝကာနဥၥ သေဗၺေသာ။ ။
ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမႏွင္႔အညီ ေနထုိင္ၿခင္း
၁ ။ မည္သူ႔အေပၚတြင္ မဆုိ အရင္းအဖ်ား မခြဲၿခားဘဲ စိတ္ေကာင္း ႏွလုံးေကာင္း ထားပါ ။
၂ ။ ေကာင္းေသာ Iဌာရုံႏွင္႔ ေတြ႔ေသာအခါ လြန္စြာ၀မ္းသာ အာားရ ေသာမနႆ ေလာဘမၿဖစ္ပါႏွင္႔ ။
၃။ မေကာင္းေသာ အနိဌာရုံႏွင္႔ ေတြ႔ေသာအခါ၌လည္း ၀မ္းနည္းပက္လက္ မႏွစ္ သက္ေသာေဒါမနႆေဒါသမၿဖစ္ပါႏွင္႔ ။
၄ ။ မိမိပိုင္ မဟုတ္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မတရား ပုိင္ဆုိင္လုိ႔သည္႔ မတရားရယူလုိသည္႔ေလာဘ မထြက္ပါႏွင္႔။ ေရာင္႔ရဲပါ ၊ တင္းတိမ္ပါ
၊ ဆင္းရဲသည္ကုိ ဂုဏ္ယူပါ ။ မတရားခ်မ္းသာတာကုိ ဂုဏ္မယူပါႏွင္႔ ။
၅ ။ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ မညွင္္းဆဲပါႏွင္႔ ၊ မႏွိပ္စက္ပါႏွင္႔ ၊ကာယ အာားၿဖင္႔ ၊ ႏွဳတ္အားၿဖင္႔ ၊စိတ္အားၿဖင္႔မညွင္္းဆဲပါႏွင္႔။
၆ ။ သတၱ၀ါအားလုံး မိမိႏွင္႔ ထိေတြ႔သိရွိသူ ၊ မိမိႏွင္႔ ထိေတြ႔သိရွိၿခင္း မရွိသူ ၊ မိမိအား ခ်စ္ခင္လုိလားသူ ၊မိမိအား မုန္းတီးစက္ဆုပ္သူ ၊
မိမိအားခ်စ္လည္းမခ်စ္ ၊ မုန္းလည္းမမုန္း အလယ္အလတ္သေဘာရွိသူ အားလုံးအေပၚ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ
မိမိႏွင္႕ထပ္တူၿဖစ္ေသာ ေမတၱာထားရွိပါ။
၇ ။ လိမ္ညာ မုသားစကားေၿပာၿခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ပါ ။
၈ ။ မည္႔သည္႔စိတ္ၿဖင္႔ ၿဖစ္ေစ ၊ ေကာင္းေစလုိ၍ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ဆုိးေစလုိ႔၍ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ဖရုသ၀ါစာတည္းဟူေသာဆဲဆုိၿခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ ။
၉ ။ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကြဲသြားေအာင္ ကုန္းတုိက္ေသာ ၊ ရန္တုိက္ေပးေသာ ပိသုဏ၀ါစာစကားကုိေရွာင္ၾကU္ပါ။
၁၀။ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင္႔ လူဖ်င္းလူေပါ႔တုိ႔ နားေထာင္၍ ေကာင္းရုံသာ ၿဖစ္ေသာ( အနက္အဓိပၸာယ္မရွိ ၊အက်ဳိးမရွိေသာ)အပ်က္အေခ်ာ္ ေပ်ာ္ရုံသာၿဖစ္ေသာ သမၨပၸလာပစကားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ ။ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါ၀င္ကာ အာလာပ သလႅာပ ဗရုတ္သုတ္ခမဟုတ္က ဟုတ္ကစကားမ်ား မေၿပာပါႏွင္႔ ။
၁၁။ ဆုိေရးရွိက ဆုိသည္႔စကားကုိ နားခံသာေအာင္ ၊ သေဘာေပါက္လြယ္ေအာင္ သာယာေပ်ာင္းညင္းစြာ ေၿပာဆုိပါ ၊ လူပုံအလယ္တြင္အရွက္ကြဲေစၿခင္း ၊ ေဒါသတၾကီး ၿပဳမူ ေၿပာဆုိၿခင္းတုိ႔မွေရွာင္ၾကဥ္ပါ ။
၁၂ ။ ငါးပါးသီလကုိ ၿမဲၿမံစြာ က်င္႔ၾကံအားထုတ္ပါ ။
၁၃ ။ သရဏဂုံသုံးပါးကုိ တည္ၿပီးလွ်င္ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာ ၊ ေမတၱာဘာ၀နာကုိပြားပါ ။၀ိ ပႆနာလမ္းသို႔တက္လွမ္း ႏူိင္ပါေစ ။
၁၄ ။ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ကုိ ဆည္းကပ္ပါ ။
၁၅ ။ သူေတာ္ေကာင္း တရားတုိ႔ကုိ ၾကားနာမွဳမ်ားပါ ။
၁၆ ။ အစဥ္ ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ကုိၿမွဳပ္ႏွံထားပါ ။
၁၇ ။ ေလာကုတၱရာတရားေတာ္တြင္ စိတ္ကုိ ၿမွဳပ္ႏွံထားပါ ။
၁၈ ။ ခႏီ ၱစ သည္းခံၿခင္းတရားကုိ မေမ႔မေလ်ာ႔ေလႏွင္႔ ။
* ရန္ကုိရန္ခ်င္း မတုံႏွင္းႏွင္႔ ။
* ေမတၱာၿဖင္႔သာ ရန္ကုိ ေအာင္ႏူိင္ရာ၏ ။
၁၉ ။ ကာယ ၊ ၀စီ ၊ မေနာအားၿဖင္႔ ၿပဳမွဳလွဳပ္ရွား ေၿပာဆုိမွဳ ၊ ၾကံစည္ေတြးေတာမွဳ မွန္သမွ်သည္ သင္႔မသင္႔ေလ်ာ္မေလ်ာ္ ၊ အခ်ိန္အခါဟုတ္ မဟုတ္ ၊ ေၿပာလွ်င္ဘာၿဖစ္မလဲ ၊မေၿပာလွ်င္ဘာၿဖစ္မလဲ ၊ ဆင္ၿခင္ၿပီးမွ ေၿပာသင္႔၏ ၊ လုပ္သင္႔၏ ၊ စဥ္္းစားသင္႔၏ ။အက်ဳိးအၿပစ္ေ၀ဖန္ၿပီးမွလုပ္သင္႔၏ ။ စိတ္ေနာက္ကုိပါ ၊ အခ်ြန္းမရွိ ၊ ပညာမရွိ မၿပဳမူသင္႔ ။
၂၀ ။ ဇေကာဓေမၼာ ဟူသည္႔အတုိင္း မိမိစိတ္ကုိ ေစာင္႔ထိန္းမွသာ တရားလည္းရ ၊ လူေကာင္းသူေကာင္းလည္းၿဖစ္ ၊ ယခုဘ၀တြင္ေရာ ၊သံသရာတြင္ပါ ခ်မ္းသာသုခ ရႏူိင္သည္ ။နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ၊ မဂ္တရား ၊ ဖုိလ္တရားကုိ က်င္႔ၾကံ အားထုတ္ႏူိင္ပါေစ ။
၂၁ ။ စိတ္ကုိ ေမတၱာၿဖင္႔ ထုံမြမ္းပါေလ ။
၂၂ ။မိမိစိတ္ကုိအစဥ္သတိၿဖင္႔ကပ္ထားပါေလမလြတ္လုိက္ပါႏွင္႔။စိတ္ဟူသည္ၿဖန္႔က်က္တက္ေသာသေဘာရွိ၏ ။
ခ်က္ခ်င္းထလုပ္ပါ
ေကာင္းမႈကုသုိလ္အလုပ္ဆုိတာ
လုပ္ခ်င္စိတ္ထက္ထက္သန္သန္ရွိတုန္း
ၿမန္ၿမန္သြက္သြက္ထလုပ္လုိက္မွ
ထေၿမာက္ေအာင္ၿမင္တတ္ပါတယ္
အေၾကာင္းတစ္ခုခုၿပၿပီး
အခ်ိန္ဆြဲေနမယ္ဆုိရင္
မလုပ္ၿဖစ္ေတာ႔ဘဲ
လြဲေခ်ာ္သြားတက္ပါတယ္ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက)
စိတ္ညံရင္သိပ္လန္႔တယ္
စိတ္ဆင္းရဲၿခင္းဆုိတာက
စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ႔ညံတဲ႔သူေတြ
ကန္ထရုိက္ဆြဲထားတဲ႔
ခပ္ညံညံ ပစၥည္းတစ္ခုပါ
စိတ္ခ်မ္းသာၿခင္းကေတာ႔
စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာသူေတြရဲ ႔
မူပုိ္င္ရတနာထုပ္ၾကီး
တစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵဓိက)
ယာယီကုိတာရွည္မထင္ပါနဲ႔
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ႔ အရသာကုိခံစားရခံစားရ
တဒဂၤတစ္ခဏေလးပါ အိမ္မက္ထဲကအေပ်ာ္ေတြဟာ
ဘယ္ေလာက္မွမၾကာသလုိပါပဲ အိမ္မက္ရဲ ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
ဗလာေတြပဲၿပည္႔ေနသလုိ သာယာမႈေတြရဲ ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈေတြပဲ ၿပည္႔ႏွက္ေနပါတယ္ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက)
အားထုတ္ျဖစ္ဖုိ႔ကအဓိက
ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္လုိ႔ တရားအားထုတ္တာလည္းေကာင္းပါတယ္
စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရးအဆင္ေၿပခ်င္လုိ႔ တရားအားထုတ္တာလည္းေကာင္းပါတယ္
စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး စိတ္ေနသေဘာထားၾကီးက်ယ္ ၿမင္႔ၿမတ္ခ်င္လုိ႔
တရားအားထုတ္တာလည္း ေကာင္းတာပါပဲ ဒါေပမယ္႔ အားလုံးထဲမွာ
ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ဒုကၡၿငိမ္းခ်င္လုိ႔ တရားအားထုတ္တာကေတာ႔ အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက)
ၾကီးေလကဲေလ
ႏြားတစ္ေကာင္ အသက္ၾကီးေလ
သူရဲ ႔ဦးခ်ိဳရွည္လာေလ ၊
လူတစ္ေယာက္အသက္ၾကီးေလ
သူရဲ ႔တဏွာၾကီးလာေလ ၊
အသားတုိးသေလာက္တရားမတုိးရင္
မရေသးတဲ႔ကာမဂုဏ္ရခ်င္တဲ႔တဏွာရယ္
ရၿပီးသားကာမဂုဏ္ခံစားခ်င္တဲ႔တဏွာရယ္
တဏွာေတြပဲ အတုိင္းထက္အလြန္
တုိးပြားလာပါတယ္ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက)
*မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရား(၁)*
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး ခရီးတစ္ခုကို စတင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ စိတ္အတြင္းသို႔ သြားေသာ ခရီး ျဖစ္ပါသည္။ ဤခရီးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဘာေကာင္ေတြလဲ ဆိုသည္ကို စူးစမ္းရွာေဖြေရး ခရီးလည္းျဖစ္သည္။ တရားအားထုတ္စ ပထမအဆင့္သည္ အခက္အခဲမ်ား ရွိသည္။ စတင္အားထုတ္ေသာ ပထမေန႔မ်ားတြင္ စိတ္ေယာက္ယက္ခတ္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္လည္း အိပ္ခ်င္ေနတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕က ၿငီးေငြ႔သည္၊ တခ်ိဳ႕က ပ်င္းရိသည္၊ တခ်ိဳ႕က သို႔ေလာသို႔ေလာ ျဖစ္သည္၊ တရားအားထုတ္မိတာ မွားၿပီလားဟု စိတ္ပ်က္ ေနာင္တရျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ပထမ စလွမ္းေသာ ေျခလွမ္းသည္ လူတိုင္းအတြက္ အခက္အခဲရွိတာ ဓမၼတာ ျဖစ္ပါသည္။
ဒႆန ပညာရွိၾကီး စပင္ႏိုစာ (Spinoza) က သူ၏ အေရးပါေသာ က်မ္းတစ္ေစာင္၏ အဆံုးတြင္ ဤသို႔ ေရးသားခဲ့ဖူးေလသည္။
“ျမင့္ျမတ္ေသာ အမႈကိစၥ မွန္သမွ်သည္ ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္သလို (ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ျဖစ္သလို) ျဖစ္ဖို႔လည္းခက္ပါသည္။”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျပဳလုပ္ေနမိၾကၿပီျဖစ္ေသာ စိတ္၀ိညာဥ္ဆိုင္ရာ စူးစမ္းေလ့လာမႈ အလုပ္သည္လည္း လုပ္ႏိုင္ခဲေသာ ဒုလႅဘ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္သည့္အျပင္ တန္ဖိုးရွိလွေသာ အလုပ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစပိုင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို သိမ္ေမြ႔ေသာစိတ္၊ ဇြဲသန္ေသာစိတ္ျဖင့္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ၍ ေက်ာ္ျဖတ္ပါ။
ဤဘာ၀နာ ခရီးစဥ္အတြက္ လွပေသာ နမူနာ ဥပမာေပး ၀တၳဳအေၾကာင္းေလး တစ္ခုကို ေမာင့္အနာေလာ့ဂ္ (Mount Analogue) က်မ္းတြင္ ေတြ႔ရပါသည္။ ၀တၳဳအေၾကာင္းမွာ ေတာင္တစ္ေတာင္ကို ရွာေဖြေနၾကေသာ လူတစ္စုအေၾကာင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုေတာင္၏ ေအာက္ေျခသည္ကား ဤကမၻာေျမၾကီးျဖစ္၍ ထိုေတာင္၏ အျမင့္ဆံုးေတာင္ထိပ္သည္ကား ကမၼ႒ာန္း ဘာ၀နာ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ေရာက္ႏိုင္ေသာ အျမင့္ဆံုး ဉာဏ္စဥ္အဆင့္ ျဖစ္သည္ဟု တင္စားေဖာ္ျပထားသည္။ ခရီးအစ၌ ဘုုရားဖူး ခရီးသြား ေယာဂီမ်ားသည္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီး အခက္အခဲမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ၾကရ၏။ သာမန္ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနမွာပင္ ထိုေတာင္သည္ ျမင္၍ရႏိုင္ေသာ ေတာင္မဟုတ္။
ေတာင္ရွိရာေဒသကို သိဖို႔ပင္ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကရသည္။ လံု႔လမ်ားစြာ စိုက္ထုတ္ရွာေဖြၿပီးေသာ အခါမွသာ ထိုဘုရားဖူး ေယာဂီမ်ားသည္ ထိုေတာင္ရွိရာအရပ္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိၾကၿပီးလွ်င္ ေတာင္ေျခရင္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရသည္။ ထိုစာအုပ္၏ က်န္ေသာအပိုင္းတြင္ ထိုေတာင္ကို တက္ဖို႔ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ၾကပံု၊ အခက္အခဲမ်ား ၾကံဳရပံု၊ ရုန္းကန္ လွဳပ္ရွားၾကပံု၊ ေတာင္ထိပ္သို႔ စတက္သည့္ ခရီွးအစမွာ စိတ္တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ား ရပံုမ်ားကို ေရးသားထားသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္လည္း ထိုေတာင္တက္ခရီးသြား ဘုရားဖူး ေယာဂီမ်ားနည္းတူ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ေပါက္ေျမာက္မႈ ဆိုေသာ ေတာင္တက္ခရီးကို သြားေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုမျမင္ရေသာ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ေတာင္ၾကီး၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၿပီး ၾကိဳတင္သိထားၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ထိုအခ်က္ကား အျခားမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကိုယ္တြင္းမွာပင္ သစၥာတရား ဓမၼသည္ ရွိ၏။ အျခားမွာ ရွာေဖြစရာ မလိုဆိုေသာ လွ်ိဳ႕ွ၀ွက္ခ်က္ကို သိထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔တက္ရမည့္ေတာင္ကို အပမွာ အေ၀းမွာ ရွာေနစရာ မလိုေတာ့ပါ။ မိမိတို႔ ယခုမ်က္ေမွာက္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာ၊ ေရာက္ရွိေနေသာ အေျခအေနမွာပင္ အလုပ္စခန္းကို စတင္လုပ္ၾကဖို႔သာ ရွိပါေတာ့သည္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ တက္ၾကမည့္ ေတာင္တက္ခရီးကား ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရး ၀ိမုတၱိခရီး ျဖစ္၏။ ဤခရီးအတြက္ ခရီးညႊန္ ေျမပံုကားခ်ပ္မ်ားကို ေတာင္တက္ခရီးကို ေရွးကသြားခဲ့ၾကၿပီး ေတာင္ထိပ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၾကသူ မ်ားစြာတို႔က ေရးဆြဲထားခဲ့ၾကေလၿပီ။ ထိုအရိယာဘံုသြား ေတာင္တက္ခရီး ေျမပံုကားခ်ပ္ကို အရွင္းဆံုး ေဖာ္ျပထားသည္ကို ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာ အဆံုးအမမ်ား၌ ေတြ႔ရွိရသည္။ ထိုလမ္းညႊန္ေျမပံုကို မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားဟု ဖြင့္ျပထားပါသည္။ ဤအရိယာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားက မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ (ေဗာဓိဉာဏ္) သို႔ လမ္းညႊန္ျပေသာ ေျမပံုကားခ်ပ္ပင္တည္း။
ဤေတာင္တက္လမ္း၏ ပထမေျခလွမ္းသည္ သမၼာဒိ႒ိ မဂၢင္ျဖစ္၏။ ဤအဆင့္သည္ အမွန္မွာ ပထမအဆင့္လည္း ျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုး အဆင့္လည္း ျဖစ္သည္။ သမၼာဒိ႒ိသည္ မဂ္လမ္း၏ အစျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ခရီးကို စတင္ႏိုင္ျခင္းမွာ အမွန္ကို အထိုက္အေလ်ာက္ သိျမင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အဆံုး၌လည္း သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းမွာ မဂ္လမ္း၏အဆံုး ဉာဏ္၏အထြတ္အထိပ္ကို ဆိုက္ေရာက္ေသာ အခါမွသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အျမင္မွန္ကို အျပည့္အစံု ျခြင္းခ်က္မရွိ သိျမင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အစပိုင္းတြင္ သမၼာဒိ႒ိသည္ ေန႔စဥ္ဘ၀ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သဘာ၀နိယာမ၊ ကမၼနိယာမမ်ားကို သိျမင္နားလည္ျခင္းႏွင့္ ဆိုင္သည္။
သဘာ၀နိယာမ တရားမ်ားကို သိမႈတြင္ အေရးအႀကီးဆံုးမွာ ကမၼနိယာမ ကံကံ၏အက်ိဳးကို သိျမင္နားလည္မႈပင္ ျဖစ္၏။ ေၾကာင္းက်ိဳးနိယာမကို သိျမင္နားလည္မႈဟုလည္း ဆိုအပ္ပါသည္။ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မႈ (ကံ)တိုင္းမွာ ကံ၏အက်ိဳးဆက္ တစ္ခုသည္ မုခ်ရွိသည္။ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အျဖစ္အပ်က္ မ်ားသည္ အေၾကာင္းမဲ့ ၾကံဳႀကိဳက္သလို မေတာ္တဆ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္ မဟုတ္ေခ်။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစသည့္ ကိေလသာတို႔၏ ေစ့ေဆာ္ တိုက္တြန္းမႈျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ေသာ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတို႔သည္ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ အက်ိဳးေတြကိုသာ ေပးပါသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျပဳေသာ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတို႔သည္ အေလာဘေမတၱာ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္ပညာ၏ ေစ့ေဆာ္ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ျပဳသည့္ကံမ်ား ျဖစ္ပါမူကား ရအပ္ေသာ အက်ိဳးရလဒ္သည္ကာား ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤကမၼနိယာမကို သိေသာအသိႏွင့္ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို ေပါင္းစပ္ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ပါမူကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ကုသိုလ္စိတ္မ်ားသာ ရွင္သန္ႀကီးပြားေနေအာင္ စတင္၍ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾက ေပလိမ့္မည္။
စြန္႔ၾကဲျခင္းဒါနသည္ အေလာဘ ေစတနာျဖစ္၏။ ထိုအေလာဘ ေစတနာ၏ အေရးပါ အရာေရာက္မႈကို ဗုဒၶျမတ္စြာ လြန္စြာ ခ်ီးမြမ္းေတာ္ မူခဲ့ေလသည္။ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္းကို ကာယကံေျမာက္ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေသာ အေလာဘ ေစတနာ အေဆာက္အအံုကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ မဂ္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ မတပ္မက္ျခင္း၊ မၿငိတြယ္ျခင္း၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္း ကိစၥမ်ားစြာ ပါ၀င္ပါသည္။ ဤကား မတပ္မက္ျခင္း၊ သံေယာဇဥ္ကင္းျခင္း သေဘာကို ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
သမၼာဒိ႒ိ၏ အျခားသေဘာတစ္ရပ္မွာ တာ၀န္၀တၱရားကို အထူးသိမႈ ထူးျခားေသာ ကံကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ၎မွာ ေက်းဇူးရွင္ မိဘမ်ား၏ ေက်းဇူးကို တံု႔ျပန္ရန္ တာ၀န္ရွိသည္ကို အေလးအနက္ ခံယူျခင္း ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုယ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မီ အခ်ိန္က ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ အားကိုးရာမဲ့ ဘ၀တုန္းက မိဘမ်ား၏ ဂရုတစိုက္ ေမြးျမဴေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ျခင္း ေက်းဇူးေၾကာင့္သာ ယခုကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အသက္ရွင္ေနၾကရျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျမတ္ေသာ တရားဓမၼကို က်င့္ၾကံ အားထုတ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးကုိ ရရွိခံစားၾကရသည္။ ျမတ္ဗုဒၶက ဤမိဘတို႔၏ ေက်းဇူးကို ကုန္ေအာင္ ျပန္ဆပ္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းမရွိ။ တစ္သက္လံုး မိဘႏွစ္ပါးကို ပခံုးေပၚမွာထမ္း၍ လုပ္ေကၽြးသည့္ တိုင္ေအာင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ တာ၀န္သည္ အကုန္မေၾကေသး။
မိဘမ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကြးကို အေကာင္းဆံုး ျပန္ဆပ္ေသာနည္းမွာ တစ္ခုတည္းသာ ရွိသည္။ ထိုနည္းမွာ မိဘမ်ားကို တရားအားထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ေသာ နည္းတစ္နည္းသာ ရွိသည္ဟု ေဟာေတာ္မူေလသည္။ အမွန္မွာ သမၼာဒိ႒ိ တည္ဖို႔ပင္ ျဖစ္၏။ အမ်ားအားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အေနာက္တိုင္းသားမ်ားသည္ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းခံကာ မိဘမ်ား၏ အရိပ္ေအာက္က စိတ္ဓါတ္အားျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကင္းကင္းကြာကြာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ၾကသည္။
ဤအစဥ္အလာသည္ သူ႔တန္ဖိုးႏွင့္သူ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုလြတ္လပ္မႈ ေဘာင္ထဲတြင္ မိဘကို ပစ္ထားသည့္ သေဘာမျဖစ္ေစဘဲ မိဘမ်ားအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိသည္၊ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာ၀န္ရွိသည္ဆိုေသာ အခ်က္ကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပဳသင့္ပါသည္။
သမၼာဒိ႒ိ (အျမင္မွန္ျခင္း) ဆိုရာတြင္ မိမိတို႔၏ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ အမွန္ကို သိနားလည္ေသာ၊ နက္နဲၿပီး သိမ္ေမြ႔ေသာ အသိပညာလည္း အက်ံဳး၀င္ပါသည္။ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ေနစဥ္ အရာခပ္သိမ္းတို႔သည္ အျမဲမရွိ၊ အနိစၥသာ ျဖစ္သည္ဆိုေသာ အျမင္သည္ ပို၍ၾကည္လင္ ျပတ္သားလာပါသည္။
ရုပ္နာမ္ ဓမၼအားလံုးသည္ ျဖစ္ၿပီးခဏ၌ပင္လွ်င္ ေပ်ာက္ကြယ္ ပ်က္စီးသြားၾကရကုန္သည္။ ေပၚလာလိုက္ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားလိုက္ႏွင့္ အဆက္မပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကရသည္။ အသက္ရွဳေနရာမွာလည္း ရွဳလိုက္ေသာ ေလသည္ ၀င္လာၿပီးေနာက္ ထြက္သြားျပန္သည္။ အေတြးမ်ားလည္း ေပၚလာလိုုက္၊ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္သြားလိုက္ႏွင့္ပင္။ အာရံုမ်ားလည္း ေပၚလာလိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္သြားလိုက္ႏွင့္ပင္။ သခၤါရတရား အားလံုးတို႔သည္ အျမဲစီးက်ေနသည့္ အလ်င္ၾကီး အစဥ္ႀကီးသာ ျဖစ္သည္။ လံုျခံဳရာ အျမဲတည္ေသာ အရာဟူသည္ အနိစၥ ျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲမွာ ဘာဆိုဘာမွ် မရွိေခ်။
၀ိပႆနာဉာဏ္ ရင့္သန္လာေသာအခါ အတၱမရွိ၊ အနတၱ သေဘာသက္သက္ မွ်သာ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ပို၍နားလည္လာသျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ သဘာ၀အျမင္၊ ေလာကအျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲသြားပါေတာ့သည္။
အရာခပ္သိမ္းတို႔၏ အျမဲမရွိ၊ ခဏတိုင္း၌ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲေနျခင္း သဘာ၀ကို အေသးစိတ္ ထုိးထြင္း ရွဳျမင္လာေသာအခါ စိတ္သည္ ကပ္ၿငိျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း မျပဳလိုေတာ့ပါ။ ထို႔ျပင္ ရုပ္နာမ္တို႔၏ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ကိုယ္ေတြ႔ဉာဏ္ေတြ႔ ေတြ႔ၾကံဳ သိျမင္လာသည္ႏွင့္အမွ် ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ အတၱ၀န္ထုပ္၊ ငါေကာင္အရုပ္ႀကီးကို ပစ္ခ်ၿပီး ငါစြဲ သူစြဲစေသာ သကၠာယ ဒိ႒ိစြဲ၊ ဥပါဒါန္စြဲမ်ားလည္း ေပ်ာက္ကင္းသြားပါေတာ့သည္။
ဆက္ရန္>>>
>>> ဆရာဦးဆန္းလြန္ႏွင့္ ဆရာဦးဆန္းလြင္တို႔ ဘာသာျပန္ဆိုေသာ ဂိုးလ္စတိန္း၏ ကိုယ္ေတြ႔၀ိပႆနာ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပ မွ်ေ၀အပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...။
>>> အားလံုးပဲ အျမင္မွန္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား
31/01/2009, SAT:, 16:11:56 PM
